Büchnerovi su tekstovi proizvod njegova vremena na taj način da oni svojim specifičnim izrazom razdiru pore svoje epohe otkrivajući njezine dubinske slojeve, ogoljavajući je u njezinoj suštini. Oni su očigledno toliko uronjeni u svoje vrijeme da se upravo iz te uronjenosti kristalizira jedna poetika koja postaje bezvremena. Ona je koliko osebujna i prepoznatljiva, toliko i kompleksna. Büchnerova poetika je takva da puku vitalnost, koja je sama sebi svrha, neposrednost života, slike karaktera, beskrajnu šarolikost materije, haotičnu, a opet viđenu oštrim okom anatoma, pretače u tekstove neviđene gustine i neponovljive atmosfere, proizvodeći tako jedan začudan univerzum estetskog iskustva.